Alibi

Het begon als de heilige drievuldigheid. Zussen Karin, Lin en Oona openden in 1986 elk een winkel in de Mechelse binnenstad. En dat precies op dezelfde dag. Zo namen ze de zaak van hun vader over die decennialang Het Hoekske in de Vleeshouwersstraat uitbaatte. Een kledingzaak die hij op zijn beurt van zijn moeder overnam. “Mijn grootmoeder ging met haar knapzak de trein op en deed zo de markten,” zegt Oona (58) trots. Van girlpower gesproken. “Mijn vader is afgelopen jaar gestorven, maar ik ben zeker dat ook hij fier is.”

Karin en Lin zijn intussen op pensioen, maar Oona blijft ondernemen: “Ik neem nu het deel van Karin over. Zij had hier op de hoek TESS. Zij kleedde de vrouwen. Ik de mannen.”

Winkeltje spelen

Oona was 23 jaar toen ze Alibi opstartte. “Dat was heavy en spannend. Mocht meneer of mevrouw Corona toen zijn langsgekomen, ik had het niet overleefd.” Eigenlijk is ze van opleiding onderwijzeres. “Er was geen werk en ik wilde niet gaan doppen. Dan maar m’n vader helpen.” De ondernemingskriebels zitten dus duidelijk in de genen. “Ik speelde als kind al winkeltje en dat is eigenlijk nooit gestopt. Mensen aankleden, m’n buikgevoel laten spreken. Dat vind ik heel leuk.” Een passie die ze uitstraalt. Dat wordt duidelijk wanneer er een klant de winkel binnenkomt en ze hem helpt met groot enthousiasme. “Het enige moment dat ik het niet leuk vond, was wanneer ik als puber gedemodeerde stukken op de braderie moest verkopen. Op 35 jaar verandert er gelukkig veel. Ik heb zelf ook kinderen gekregen. Hoewel zij tijdens de uitverkoop ook wel achter m’n kraampjes moesten staan”, lacht Oona.

Een strikske, bretellen en een klak

Het cliënteel van Alibi is gevarieerd. Ze focust op mannen tussen 30 en 55 jaar. Maar ook heren van 80 jaar steekt Oona strak in het pak. “Ik krijg nog altijd klanten over de vloer die hier 35 jaar geleden voor de eerste keer binnenkwamen.” En ook haar werknemers zijn loyaal. “Ik werk al bijna 20 jaar met 2 parttimes, 2 vrouwen ook. We begrijpen elkaar goed”, vertelt ze.

Haar collectie gaat van casual tot formeel, van Belgische tot internationale merken. De man van Oona is een wandelend reclamebord voor de shop: “Sober en toch stoer, dat vind ik mooi.” Maar ze volgt ook de trends. “Een tijdje geleden had de tv-serie Peaky Blinders veel succes. Daaruit volgden dan themafeestjes. Ik vind dat schitterend, de mannen aankleden met een strikske, bretellen en een klak. Afgelopen jaar zou ik zo’n avond hebben georganiseerd met een whiskey tasting, samen met Huis Windels hier in Mechelen. Ik hoop dat we dat ik de toekomst meer en meer kunnen doen.”

Helemaal lokaal

Oona benadrukt dat de horeca en kledingzaken elkaar nodig hebben. “Een stad draait op de twee, dat merken we nu. We waren al goed aan het samenwerken, maar in de toekomst gaat het nog straffer worden!” Vroeger was dat blijkbaar anders. Ook kledingzaken onderling gaan volgens haar op een andere manier met elkaar om. “We lopen bij elkaar binnen. En als ik een bepaalde jeans niet heb, stuur ik m’n klant naar Wim van Sjampion Jeans. Dat kende de generatie van m’n vader niet. Ik mocht als kind ook niet binnen in een grootwarenhuis”, verklapt ze. De lokale handelaars steunen, dat is wat ze wil. “Het is hier zo gezellig. Mechelen is eigenlijk een groot dorp. Dat vind ik leuk, ne keer zwaaien en overal een klap’ke doen.”

Kicken

De voltallige familie Smets heeft zich bewezen als volleerd ondernemer. Haar advies aan starters? “Zoveel mogelijk zelf doen en je gezicht laten zien. Uitstralen dat je het graag doet. Uiteraard is de collectie belangrijk, maar je moet werken zien als een hobby. Doe het met de volle goesting. Ga ervoor! En als je dan groeit, geeft dat echt een kick.”

Het ondernemersschap van Oona is duidelijk aanstekelijk: ook haar dochters zijn zelfstandigen. “Natuurlijk zit dat in ons bloed. Ze hebben nooit anders gezien, ze zien dat wij dat graag doen.” De ene dochter is schoonheidsspecialiste en de andere heeft een manège. Opvolging voor de winkel is er dus voorlopig nog niet. “Maar zeg nooit nooit. Ik ga sowieso nog even door.” En er volgt nog een uitbreiding, op de koop toe. Door het stuk van haar zus erbij te nemen, verdubbelt haar oppervlakte. “Nu kan ik eindelijk etaleren. Een zeteltje en een koffieaparaat zetten. Op die manier wil ik iets meer beleving creëren.” Wanneer ze opent, hangt af van de Covid-maatregelen. “Ik wil dat doen met alle toeters en bellen die ik in de buurt kan vinden.” Een alibi voor een stevig feestje. Mechelen zal het geweten hebben!

Favoriete adresjes

• “Op die 35 jaar dat ik hier nu zit, is er zoveel gebeurd. Alleen maar positief. Ik denk aan het succes van de Onze-Lieve-Vrouwestraat. Lily heeft daar de trend gezet. L’eef en nog zovelen volgden. Zelf kocht m’n kleren altijd bij TESS, in de winkel van mijn zus. Nu ze stopt, ga ik op zoek naar alternatieven. Ik ga zeker eens langs bij Poulain Carmin in de Geitestraat. Dat zijn toffe madammen en ze hebben een leuke stijl.”
• “Op de middag spring ik snel binnen bij Bar Klak voor een soepje. Of bij Bokes & Co. Of na het werk spreek ik wel eens af met vriendinnen bij Unwined voor een aperitief. Het is daar gezellig zitten, met fijne bediening.”
• “In Mechelen kan je tegenwoordig op verschillende plekken echt goed eten. Zoals bijvoorbeeld in BrasserieCarlton. Daar roert een goede chef in de potten. Het is bovendien een eerlijke keuken en ze zijn er super vriendelijk.”
• “Als het zomert, zit ik graag op de Vismarkt. Dan vind je mij en m’n man in de kleine bruine kroeg. Vroeger was dat Den Akker, nu De Wei.”
• “Voor een speciale pan ga ik naar Huis Denies. Ze geven een goede service en een duidelijke uitleg.”
• “Ik heb 2 honden en woon in Muizen. Een paar keer per week gaan we dan het Mechels Broek in, voor een zevental kilometer. Door weer en wind. Het is er heerlijk: kort bij de stad en je kan er toch een grote wandeling doen, middenin het groen.”

Mechelen in drie woorden:

stad van de toekomst / dynamisch / vernieuwend