Slagerij Dockx

Wat ooit begon als een onwaarschijnlijk scenario, is uitgegroeid tot een levenswerk waar ze beiden met hart en ziel aan werken.

Opvolging (niet) verzekerd

Het is 1982 wanneer vader Dockx de deuren van zijn slagerij opent. Een tijd later stapt zijn vrouw mee in de zaak en maken ze van Slagerij Dockx een bloeiende slagerij en vaste waarde in de Mechelse Hoogstraat. Dochter Peggy voelt er niets voor om in de voetsporen van haar ouders te treden. “Ik groeide er mee op en maakte alles vanop de eerste rij mee. Zelf zag ik het mij nooit doen en riep dus ook jarenlang dat ze niet op mij moesten rekenen als opvolging”, steekt Peggy van wal. Maar dat was buiten haar man Ben gerekend.

“We hebben allebei gestudeerd en in loondienst gewerkt, maar vonden destijds op ons toenmalige werk allebei onze draai niet. Hij bleef maar praten over de slagerij, maar ik was van mening dat hij niet wist waaraan hij begon. Ben is er namelijk niet mee opgegroeid en bovendien moet je echt wel goed nadenken over zo’n beslissing. Uiteindelijk zijn we in het weekend in de slagerij beginnen werken om aan te voelen of het iets voor ons zou zijn. We kwamen er snel achter dat we het fijner vonden om op te staan voor de slagerij dan voor onze andere, voltijdse job. We hebben dan uiteindelijk de keuze gemaakt om er voor te gaan en in 2004 zijn we samen in de zaak gestapt.”

“Ik kan niet zonder salami”

Na meer dan twintig jaar denken Peggy en Ben ook zeker nog niet aan stoppen. “We zijn heel tevreden met hoe alles loopt en hopen gewoon onze klandizie op punt te houden.” Want die klanten zijn heel erg belangrijk. “We halen heel veel voldoening uit het contact met onze klanten. En dan vooral als we net uit vakantie komen en horen dat ze het ons wel gunnen, maar vooral heel blij zijn dat we terug zijn. (lacht) Je merkt ook dat klanten die hier al jarenlang over de vloer komen, voelen als je een slechte dag hebt. Zij zijn er dan altijd om je er toch bovenop te helpen en moed in te spreken. Onze klanten zijn heel hard begaan en dat is superfijn.”

De hechte band met hun klanten vertaalt zich ook in de waardering voor hun producten. “Ik hoor van onze klanten dat vooral onze gehaktproducten heel lekker zijn. Maar ook onze preparé en witte en zwarte pensen, die we nog steeds zelf maken, vallen heel erg in de smaak. Mijn favoriete vlezeke? Ongetwijfeld salami”, zegt Peggy zonder aarzelen. “Als er nog maar één soort vlees of beleg is dat ik voor de rest van mijn leven zou moeten eten, zou het dat zijn. Ik ben verzot op salami en iedereen hier weet dat.” Al laat Peggy wanneer ze op vakantie is het vlees toch liever links liggen. “Ik ben het mijn hele leven gewend om vlees van onze slagerij te eten, ik kan persoonlijk ook niet zeggen of het ergens anders beter is of niet. Ik vind het een beetje gek om elders, zoals op vakantie, vlees te kopen. Omdat het er thuis altijd is, ga ik ook wel graag eens voor iets anders, zoals een lekker stukje vis”, lacht Peggy.

5 favoriete adresjes

• Het Vrijbroekpark is één van onze favoriete adresjes omdat je daar omringd bent met groen. We hebben twee teckeltjes en die komen daar ook heel graag.
• De Hoogstraat in het algemeen past hier ook zeker tussen. Het is hier heel aangenaam wonen en ook fijn om commerçant te zijn. Je merkt dat we hier als handelaars goed aan elkaar hangen en een goed contact hebben.
• De Vaart en Binnendijle vinden we heel fijn om rond te struinen want water brengt ons toch altijd een beetje tot rust.
• De Mechelse horecazaken in het algemeen kunnen niet ontbreken op dit lijstje: zoals Puro, Lesco, Emiel, Coffice, Unwined,… je hebt hier zoveel toffe horecazaken dat we niet kunnen kiezen.
• Hoogstraat 25 is natuurlijk ook één van onze favorieten. Het is onze thuis, de plek waar we graag zijn met de hondjes en twee kinderen. We willen niet meer weg uit Mechelen.

Mechelen in 3 woorden

Dorpsgevoel, bruisend en vriendelijk

Praktische info

Slagerij Dockx
Hoogstraat 25,
2800 Mechelen